حسینیه شیعیان شمال یک باغ آباد پر از نخل‌های خرما و نهری است که از آن آب روانی می‌گذرد. در این حسینیه اولین باری است که در این چند روز در عربستان مهر برای نماز می‌بینیم و اینقدر ذوق زده شده‌ایم که انگار در مسجدی در تهران نماز می‌خوانیم.
با گفتن اذان و جمله اشهد ان علیا ولی الله نا خودآگاه خیلی‌ها صلوات می‌فرستند و خیلی‌ها هم اشک در چشمانشان حدقه می‌زند.
«شیخ عمری» گردآورنده این حسینیه اقدامات زیادی برای شیعیان انجام داده است و این سئوال در ذهن ما بود که چطور دولت سعودی در برابر این اقدامات با وی کنار آمده است که روحانی کارو‌ان نکته جالبی را تعریف می‌کند: "شیخ عمری به دلیل اقداماتش در سال‌های نه چندان دور به اعدام محکوم می‌شود، اما وقتی وی را دار می‌زنند، طناب دار پاره می‌شود و وی نجات می‌یابد و این دلیلی می‌شود بر بی‌گناهی وی، به همین خاطر دولت سعودی پس از آن کاری به شیخ عمری و این حسینیه ندارند."
روز چهارمی که در مدینه هستیم، به زیارت دوره می‌رویم، مدینه جاهای بسیار زیادی دارد که باید آن‌ها را دید و توضیحاتش را شنید.
اولین جایی که می‌رویم مزار شهدای احد و حمزه عموی پیامبر است، روحانی حدیثی را نقل می‌کند که پیامبر فرمودند؛ هر کس مرا زیارت کند و به دیدار عمویم حمزه نرود، در حق من جفا کرده است.
روحانی توضیح می‌دهد که در جنگ احد درسی هست که سرپیچی از فرمان ولی امر مسلمین و اشتیاق به دنیا و غنائم آن، شکست را به عهده دارد. نکته‌ای هم درباره جنگ روانی کفار برای تبلیغ برای کشته شدن پیامبر می‌دهد و آن را با موضوعات روز ربط می دهد.
بعد از زیارت احد نوبت به مساجد سبعه می رسد، محلی که در جنگ احزاب، به پیشنهاد سلمان فارسی و دستور پیامبر دور تا دور مسجد خندق حفر شد و امیرالمومنین با عمروبن عبدود پیکار کردند.
اینجا هفت مسجد هست که محل حضور این افراد در این جنگ بوده است، مساجدی که به نام فاطمه زهرا(س) و امیرالمومنین علیهم السلام بوده هم اکنون بسته هستند و شیعیان از پشت در به مناجات می‌پردازند، دو مسجد هم به نام خلیفه اول و دوم است و مسجدی بنام حضرت سلمان، مسجد فتح که بشارت پیروزی به حضرت رسول(ص) در آن داده شد هم ششمین مسجد از این مجموعه است.
هفتمین مسجد، «ذوقبلتین» است که پیامبر در آنجا به سمت بیت‌المقدس نماز می‌خواندند و به فرمان خدا جهت قبله در آن به سمت کعبه تغییر یافت و بهمین خاطر به این نام مشهور شد، هرچند وهابیت به بهانه گسترش مسجد، محراب که در آن پیامبر(ص) به بیت المقدس نماز می‌خوانده را تخریب کرده است.