سلام به دوستان خوبم از این پس لطفا به این وبلاگ تشریف بیاورید.
سلام خدمت دوستان عزیز
بعد از یک فراق یکساله باز اومدم ،امیدوارم دوباره همگی تشریف بیارین و با نظرات عالیتون مزین کولبه ما باشید.
راستی این ایام فاطمیه رو هم تسلیت میگم و التماس دعا دارم شدید...
چند روز دیگه جواب ارشد میاد حتما دعام کنید...یا علی مدد
سلام به همه.سلام به اونایی که اومدن نظر دادن و رفتن سلام به اونایی که اومدن و بدون نظر دادن رفتن و سلام به اونایی که اومدن و...من می خوام این وبلاگ رو برا همیشه ببندم شاید بعضیهاتون بخندید بگید خوب شد رفت چون مشتری نداشت و شاید هم کسی اصلا این نوشته ها رو نخونه.خلاصه برا اروم کردن خودم هم که شده این مطالبو نوشتم.چون هم ناراحتم و هم خوشحال.چون زمانی که این وب رو شروع کردم به نوشتن شور و ذوق خاصی داشتم و حالا...البته یه کم هم دلگیرم،(اونی که باید میگرفت گرفت!!!)امیدوارم همه دوستان ما رو حلال کنن.شاید هم بعد مدتی یه وب دیگه ساختم و به همه دوستان خوب سر زدم ولی فعلا باید از حضور قشنگ مجازیتون مرخص شم.به دوستانی هم که سعادت داشتیم تو سفر بیت الله الحرام در خدمتشون باشیم میگم که سعی میکنم در اولین فرصت که وبلاگ جدید ساختم بهشون معرفی کنم.با تمام بغضی که تو گلومه میگم التماس دعا و خدانگهدار
حضرت معصومه در یک نگاه
حضرت فاطمه معصومه(س) در اول ذیقعده 173 در مدینه منوره چشم به جهان گشود. پدر بزرگوارش حضرت موسی بن جعفر (ع) و مادر گرامی‌اش نجمه خاتون است. او از کودکی تا جوانی تحت تربیت پدر بزرگوارش و برادر مکرّمش حضرت رضا(ع) قرار داشت و در علم و تقوا و پاسخ به پرسش‌های مراجعان به مقامی رسید که مدال افتخار فداها ابوه از پدر خود دریافت داشت. بعد از ورود حضرت رضا (ع) به مرو آن حضرت نامه‌ای را به وسیله یکی از غلامان خویش برای خواهرش فرستاد که با رسیدن نامه، بلافاصله فاطمه معصومه(س) آماده سفر گشت.[1] آن حضرت در سال 201 هجری به همراه پنج تن از برادران (فضل، جعفر، هادی، قاسم، زید) و تعدادی از برادرزادگان و کنیزان روانه خراسان شدند.[2]
هنگامی که موکب حضرت معصومه(س) به ساوه رسید، عده‌ای از دشمنان اهل بیت، به اشاره مأمون عباسی راه را بر آنان بستند و در یک درگیری نابرابر، تمام برادران و بیشتر همراهان او به شهادت رسیدند و حضرت معصومه(س) بر اثر شدّت تألمات و بنا بر قولی بر اثر مسمومیت[3] بیمار گشت.
در روز 23 ربیع الاوّل 201 هجری فاطمه معصومه(س) وارد قم شد و ناقه حضرت در محلی که امروز به نام میدان میر نامیده می‌شود، زانو به زمین زد و این افتخار نصیب موسی بن خزرج ، بزرگ اشعریان، شد تا هفده روز میزبان دختر، خواهر و عمه امام باشد.
آن بانو سرانجام در روز دهم ربیع الثانی 201 هجری از دنیا رحلت کرد و با تجلیل فراوان مردم قم، و به وسیله دو فرد ناشناس، به خاک سپرده شد.[4]ادامه مطلب...
نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » آسمانی ( سه شنبه 88/2/1 :: ساعت 3:6 عصر )
